Vallahi bakıyorum Maşallah herkes Başkan olmuş da haberimiz yok….
ŞÖYLE Kİ;
Antalya’da esnaf oda seçimleri 2 Ocak'ta başlıyor.
Ama bir bakıyorsun etrafa…
Seçim falan kalmamış.
Daha sandık kurulmamış, oy atılmamış ama kazanan çoktan belli(!)
Kaybedeni yok.
Herkes kazanmış.
Herkes başkan.
Herkes “esnaf arkamda” modunda.
Zafer konuşmaları hazır, teşekkür mesajları yazılmış, fotoğraflar servis edilmiş.
Omuzlar kabarık, göğüsler ileride.
Maşallah…
Bu özgüvenle sadece oda değil, vallahi ülke bile yönetilir.
Öyle ya…
Bir koltuk alınıyor, hayat değişiyor.
Evinde görmediği hizmet ayağına geliyor.
Hayatında kimsenin yapmadığı işler bir anda “oda imkânı” oluyor.
Evde eşine, çocuğuna söyleyemediği emri, çalışanlara verirken sesi bile titremiyor.
Maaş cebe.
Makam keyfi yerinde.
Araba var.
Şoför var.
Sekreter var.
Ağırlama var.
Peki fatura kime?
Tabii ki esnafa.
Her türlü masraf, her türlü konfor dönüp dolaşıp esnafın sırtına biniyor.
Aidat artar.
Harcama artar.
Keyif yerindedir.
Ama hesap soran yok.
Çünkü hesap vermek koltukta olmaz, sandıkta olur.
Her dönem aynı numara.
Afiş bol.
Slogan çok.
Umut ucuz.
“Değişim” diyenlerin çoğu yıllardır aynı koltukta.
Değişen ne?
Kravatın rengi.
Afişteki poz.
Bir de sosyal medya filtresi.
Seçimden önce esnafın ayağına gidenler,
Seçimden sonra kapının önünden geçmez.
Telefonlar açılmaz.
Randevular ertelenir.
Ama koltuk sağlamdır.
Çünkü bazılarına göre oda koltuğu;
Hizmet yeri değil,
Makam odasıdır.
Esnafın derdi belli:
Kira yakıyor.
Vergi boğuyor.
İş yok.
Umut az.
Ama adayların gündemi başka.
Kim kiminle,
Kim kimi devirmiş,
Kim hangi listeyi yapmış…
Esnaf bu sohbetin figüranı.
2 Ocak geliyor.
O gün sosyal medya konuşmayacak.
Kulis konuşmayacak.
“Ben kazandım” diyenler konuşmayacak.
Sandık konuşacak.
Şimdi herkes başkan.
Sandık açılınca kaç kişi gerçekten başkan olacak…
İşte onu hep birlikte göreceğiz.