Anadolu'daki hikâye ve atasözleri bazen güldürür bazen hüzünlendirir.
Anadolu'nun bu zenginliği yüz yıllardır dilden dile dolaşır.
Kaynağı, kimin söylediği bilinmez.
Kısa ama özlü sözlerdir.
İçreğinde ibretlik sözler olduğu kadar nasihat doludur…
Atasözlerimiz kuşaktan kuşağa taşınır..
Anadolu’nun deyim değişleri Kısa ama sözleri bir o kadar anlamlıdır ki bazen nasihat, bazen öğretici olduğu kadar hayat dersi de verir.
Bazen de eğlence içeriklidir.
Bunlardan biride (Hu komşu ) hikâyesidir.
Bu hikâye çok şey anlatır.
Belki birileri alınacak.
Hatta incinecek.
İncinenlere ve incinecek olanlara yapacak bir şey ve sözüm yok..
Anadolu’nun muhteşem bu hikâyesini dilimin döndüğünce günümüz siyaset anlayışına ve bazı cin siyasetçilerin kısa yoldan köşeyi dönmesini uyarlayarak sizlere anlatamaya çalışacağım.
Hikâyede namusuyla siyaset yapanlara sözüm yok.
Özelikle hedef alınmış kişi ve kurumda yok.
Milletvekili, Belediye Başkanı, Siyasetçi, Meclis üyeliği gibi görevinde bulunmuş dürüst, namuslu, işini yapanlar üzerine alınmasın.
Benim hikâyemdekiler bahse konu olan bir takım zübükler ve bulunduğu konumu kullanarak namusluluk yapan, vatandaşın parasında göz diken. Garip gureba’nın, tüyü yetmemiş yetimin hakkına çöreklenerek haksız kazanç elde eden, etmeye çalışan cümle arsızlaradır.
Hikâye bu ya;
-Hu, hu!
-Komşu
-Oğlun ne iş yapar?
-Kem küm
-Siyaset yapar!
-Siyasette para var mı?
-Var.
-Nasıl kazanır?
-Arsa marsa alır satar.
-Bol bol sevgili yapar
-Hu, hu!
komşu
-Oğlu ne oldu?
- Meclis üyesi oldu!
-Parayı buldu mu?
- Nasıl buldu?
-İş takibinden.
-Başka?
-Sağdan soldan ihalelerden.
-Hu, hu!
komşu oğlun geldi mi?
-Geldi
-Ne getirdi?
Söylemem nazar değer…………………..
