İlham çok ilginç bir şey, gerçekten. Bir bakıyorsunuz en uygunsuz zamanda çat kapı geliyor ama en çok ihtiyacınız olduğu anda sizi bir başınıza bırakıp kaçıyor.
Mesela benim ilhamım genelde ödev yaparken ya da ciddi anlamda meşgul olduğumda falan geliyor.
İşin garibi, kendimi tutamayıp o konu hakkında düşünmeye başlıyorum.
Ve
bu günümün en keyifli vakti oluyor. İlhamı tutamazsınız, bekletmeye kalkarsanız ellerinizden akıp gider.
Hani derler ya ‘ilham perisi’ diye:
Evet, bence ilham perisi gerçekten var ama biraz görgüsüz sanki. Bir gün çok uykum var, kondu başucuma” Zelal… Zelal” diyip duruyor.
Ne ola ki! Bana düşünülebilecekler listesi getirmiş. Diyorum koy yastığımın altına bakayım sonra. Yok, diyor beni uykumdan ediyor.
sabah kalkamayınca da suçluyu ben ilan ediyor.
