Şimdi akıllardaki soru şu: Bu isimler gerçekten itirafçı mı oldular, yoksa iftiracı mı?
Geçtiğimiz haftalarda tutuklanan üç isim iş insanı Mehmet Emin Hesapçıoğlu, Antalya Büyükşehir Belediyesi Genel Sekreter Yardımcısı Tuncay Sarıhan ve belediyenin şirketi
Antepe Müdürü İsmail Erdoğmuş çıkarıldıkları mahkeme tarafından serbest bırakıldı.
Belli ki paçayı kurtarmak adına suçu birilerine attılar.
Ortada rüşvet iddiaları var. O ona şu kadar rüşvet verdim o şuna şu kadar para verdim diyorlar.
Peki, iddia edildiği gibi bir olay yaşandıysa ortada ne var?
Maddi bir delil var mı?
Belge, ses kaydı, görüntü, telefon konuşması? Yok.
O halde adına ister “itirafçı” deyin, ister “iftiracı” deyin, sonuç değişmiyor:
Kendi kirli düzenleri açığa çıkanlar bir bakıyorsunuz ki “itirafçı” kılığına bürünmüş.
Adama şunu sormazlar mı: "Yahu bu kadar rüşvet vereceğinize gidip neden şikayetçi olmadınız?"
Sevgili okurlar enteresan işler bunlar.
Neyse mevzumuza kaldığımız yerden devam edelim.
Özellikle İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanmasının ardından ortaya çıkan “itirafçı furyası” hiç de hayra alamet değil.
Bugün iktidarda olanlar arasında da benzer bir tablo yaşanırsa ne olacak?
Ticaret yapanlardan biri borcunu ödeyemeyince savcılığa koşup “itirafçı olacağım” derse işin nereye varacağını düşünebiliyor musunuz?
Mesela, ihale alamayan bir müteahhit, “Benden rüşvet istediler, vermedim” ya da “Rüşvet verdim ama ihaleyi alamadım” diyerek kamu kurumlarındaki yöneticileri zan altında bırakırsa ne olur?
Yaklaşık üç aydır Döşemealtı L Tipi Cezaevi’nde tutuklu bulunan Antalya Büyükşehir Belediye Başkanı Muhittin Böcek de bu tablonun tam ortasında.
Oğlunun işlediği iddia edilen suçlar üzerinden hedef alınan Böcek’in yurtdışına kaçma ihtimali olmadığını hepimiz biliyoruz.
Delil karartma ihtimali de ortadan kalktığına göre, aslında dışarıda da yargılanabilir.
Unutmayalım ki tutukluluk, hiçbir şekilde mahkûmiyete dönüşmemelidir.
Tutuklu olmak, suçlu olduğunun göstergesi değildir; adaletin titizliği ve delillerin incelenmesiyle her birey hak ettiği yargıyı almalıdır.
İnsanların hayatıyla oynayanlar, ailelerin dağılmasına neden olacak bu “itirafçı” olayını kıldan ince, kılıçtan keskinlikte incelemelidir.
Her önüne gelenin “itirafçı” sayılmasına izin verilmemeli; iddia ile delil arasındaki mesafe hassasiyetle korunmalıdır.
Dünya'da bizde de devletin dini adalettir.
“Ben itirafçıyım” diyerek kimseye masumiyet karnesi verilmemeli; suçu işleyen cezasını çekmeli.
Bu, Böcek için de geçerlidir.
Yetimin hakkını yiyen, bu milletin alın terini sömüren, Antalya’nın kanını emenlerin servetlerine el konulmalıdır.
Çarpıcı bir nokta daha var: Savcılık mütalaaları “gizlilik kararı”na rağmen ortalığa saçılıyor.
Peki dosya tamamlandığında ne olacak?
Muhittin Böcek yüce mahkeme karşısına çıktığında iddialara karşı nasıl savunma yapacak?
Eğer ortada sadece “itiraflar” varsa, belge ve bilgi yoksa, mahkeme heyeti neye göre karar verecek?
Velhasıl kelam…
Merak ettiğim şu;
Kendi geleceklerini ve sermayelerini kurtarmak için başkalarının hayatını karartan İftiracılar – İtirafçılar suçlarından arınmış mı olacaklar?
Toplumun içinde nasıl çıkacaklar?
Gece yataklarında nasıl uyuyacaklar, vicdanları sızlamayacak mı?
İnsan olarak bunu çok merak ediyorum.
Antalya’daki yolsuzluk iddialarında gelinen noktada itiraf ile iftira arasındaki çizgi belirsizleşti.
Kimin gerçekten suçunu kabul ettiği, kimin kurtulmak için başkasını hedef gösterdiği anlaşılmıyor.
Tam anlamıyla at izi, it izine karışmış durumda.
Sonuç olarak
Kim ne derse desin benim Türk milleti adına görev yapan ve karar veren Türk adaletine güvenim hâlâ var.
